| Czy skoro Ziemia jest czescia kosmosu, to nie jest czyms naturalnym, ze wszyscy jestesmy kosmitami?
Wedlug Jacka Poncyliusza zapominamy o czyms tak oczywistym, tak samo jak trudno nam uwierzyc w to, ze mozna porozumiewac sie, zyc, bez nazywania przedmiotow, uczuc i sytuacji. Na przykladzie prymitywnego, z naszego punktu widzenia, dzikusa Baltazara ukazuje postac, ktora nie nazywa swoich uczuc, bo tego nie potrafi, nie nazywa przedmiotow, zjawisk, ale przeciez to nie sprawia, ze woda przestaje byc mokra, noc ciemna, a ogien goracy. Ukazuje rowniez targane nami uczucia, ktore moga miec dzialanie niszczace lub tworzace, w zaleznosci od tego, w ktorym kierunku zostanie skierowana nasza energia. Wydaje nam sie, ze jestesmy panami samych siebie, tymczasem od wiekow, a moze od samego poczatku istnienia dajemy soba kierowac silom i istotom wyzszym od nas, nieskalanych religiami, konfliktami, traktujacym nas jako swoisty eksperyment, ktory dla nich samych okazal sie zaskoczeniem. Poczatki inteligencji, ciagi myslowe, umiejetnosc uczenia sie na wlasnych bledach i bledach poprzednikow, doswiadczanie, wiedza, swiadomosc…
Czy swiat, w ktorym zyjemy, to jak wyglada nasza planeta, jezyk, religie, ustroje, czy doszlismy do tego sami oraz czy zmierzamy we wlasciwym kierunku? Byc moze wlasnie dosc odwazna teoria Jacka Poncyliusza pozwoli nam zaglebic sie w temat roli kosmosu w zyciu na Ziemi i sprobowac znalezc odpowiedzi na te pytania. |
Copyright (c) 2008 disc.allsave.info.