Найти книгу: "Jana hr Potockiego podroz do Turcyi i Egiptu"

Meie tsivilisatsioon on loonud Egiptusest ideaalpildi, mida kaldutakse oma kujutlustes kord ulistama, kord halvustama jareldustega, mis ei parine Egiptusest enesest. Kaesoleva raamatu eesmargiks on kasitleda Vana-Egiptust voimalikult moistetavana meie kultuurimaailma jaoks, pidades seejuures silmas erinevaid perspektiive, mis muudavad selle tsivilisatsiooni uhtaegu nii lahedaseks kui ka kaugeks. Uheteistkumne nimeka eguptoloogi esseed vaatlevad tahtsamaid inimgruppe: talupoegi, kasitoolisi, kirjutajaid, ametnikke, preestreid, sodureid, orje, vooramaalasi, naisi, surnuid kuni vaaraoni valja. Kokkuvottes kasitlevad nad aga koik uhte nahtust, mis oli Egiptuse uhiskonna kese – riiklik organisatsioon selle erinevates avaldumisvormides.Teemad ja autorid: Talupoeg (R. A. Caminos); Kasitooline (D. Valbelle); Kirjutaja (A. Roccati); Ametnik (O. Berlev); Preester (S. Pernigotti); Sodur (S. ?Ibada al-Nubi); Ori (A. Loprieno); Vooramaalane (E. Bresciani); Surnu (S. Donadoni); Vaarao (E. Hornung); Naine (E. Feucht).

Bohater basni Towarzysz podrozy, Janek, traci ojca i musi sobie radzic sam na swiecie.Ojciec objawia mu sie we snie i obiecuje wspaniale zycie i piekna ksiezniczke, jesli tylko syn na to zasluzy. Chlopak po pogrzebie ojca wyrusza w swiat. Pewna burzowa noc musi spedzic w kapliczce, obok trumny z cialem mezczyzny czekajacym na pogrzeb. Chroni zmarlego przed zbeszczeszczeniem przez zbojcow. Wkrotce przylacza sie do niego tajemniczy nieznajomy. Basn uczy, jak wazne jest postepowanie w zgodzie z wlasnym sumieniem i zasadami. Przypomina, ze dobro zawsze sie zwroci temu, kto je czyni.Hans Christian Andersen to dunski autor zyjacy w latach 1805–1875, jeden z najpopularniejszych basniopisarzy. Pisal rowniez powiesci, opowiadania, sztuki teatralne i wiersze, ale to basnie naleza do jego najbardziej znanych utworow. Nie chcial jednak, by kojarzono je z tworczoscia tylko dla dzieci – kierowal je do wszystkich, niezaleznie od wieku.

Szacowni mieszkancy Tuniejadowki z koniecznosci gardza tym, co przyziemne, zas za piecem w boznicy waza sie losy swiata. Gdziesdaleko rozgrywa sie wlasnie wojna krymska i nad rzeka Sambation czekaja na odkrycie Zaginione Plemiona.Kiedy pies wystraszy samego rabina, a carski urzednik obetnie komus pejsy, kiedy we wsi pojawi sie prawdziwy daktyl, Beniamin wraz z nieodlacznym Senderlem musza wymknac sie spod kurateli swoich zon, aby ruszyc sladami wedrowca z Tudeli w wielki, niepojety swiat, ktory zaczyna sie, strach pomyslec, gdzies az za karczma po drugiej stronie Tuniejadowki.Prowadzi ich madrosc, a ostrzegaja ich sny.

Ramzes, stuletni, potezny faraon, podupada na zdrowiu. Prosi swojego medyka o lekarstwo, ktore moze albo sprawic, ze wyzdrowieje, albo przyspieszyc smierc.Gdy zazywa je, dowiaduje sie od swego doradcy, ze ulozenie planet wskazuje na to, ze umrze ktos z panujacego rodu. Ramzes nie przejmuje sie tym, bowiem jego wnuk, Horus, bedzie mogl sprawowac wladze. Sludzy Ramzesa maja przygotowac Horusa na natychmiastowe przejecie wladzy. Okazuje sie jednak, ze mlody kandydat na faraona zostal ukaszony przez jadowitego pajaka…Z legend dawnego Egiptu to nowela autorstwa Boleslawa Prusa, dla ktorej inspiracja byly losy niemieckich cesarzy – Wilhelma I oraz Fryderyka III, jego nastepcy. Byla to pierwsza nowela, w ktorej Sienkiewicz uzyl kostiumu historycznego. Zostala opublikowana w 1888 roku.

Najslynniejsza powiesc autorstwa Jonathana Swifta, powstala w 1726 roku, zaliczana do najwazniejszych dziel literatury angielskiej.Podroze Guliwera to jednak przede wszystkim satyra na kondycje ludzka oraz parodia modnej wowczas powiesci podrozniczej. Jej glownym bohaterem jest Lemuel Guliwer, zaczynajacy podroz jako lekarz pokladowy. Przygody Guliwera sa dla Swifta doskonalym pretekstem do skrytykowania XVII-wiecznej obyczajowosci angielskiej, wytkniecia najistotniejszych wad spoleczenstwu, ale tez politykom, sedziom, filozofom.Podroze Guliwera byly wielokrotnie ekranizowane – po raz pierwszy juz w 1902 jako film niemy. Jonathan Swift to jeden z najwazniejszych przedstawicieli angielskiego oswiecenia. Byl duchownym zwiazanym z partia torysow, wigow, a takze autorem wielu tekstow o charakterze satyrycznym i politycznym.