Найти книгу: "Strona Guermantes"

W strone Guermantes Marcela Prousta to trzecia czesc cyklu W poszukiwaniu straconego czasu. Z tomu W strone Swanna znamy juz dokladnie prowincjonalne miasteczko Combay, tak bolesnie nieistniejace w rzeczywistosci, ze w ramach obchodow setnej rocznicy urodzin Prousta w 2005 r. dolaczono jego slawne imie do nazwy Illiers, gdzie pisarz zwykl spedzac wakacje i gdzie istnieje nawet Dom ciotki Leonii (nie udalo sie tylko do zbiorow muzealnych zdobyc egzemplarzy magdalenek z okresu Belle Epoque). Strona Guermantes to jedna z dwoch mozliwych (oprocz „strony Swanna”) destynacji spacerow z domu w Combray, ale tez jeden z kierunkow, w jakim podazaja marzenia i domysly glownego bohatera i narratora cyklu.Pociagajaca niczym magnes w te strone jest egzystencja arystokracji, ktorej nazwiska sa zarazem nazwami geograficznymi, a te z kolei kryja w sobie czastki wyrazow i znaczen zdolnych rozkwitnac w marzycielskiej glowie oczytanego dziecka w cale opowiesci siegajace pollegendarnych czasow. I choc brodawka na twarzy potomkini dumnego ksiazecego rodu potrafi na chwile zmrozic delikatne rosliny tych narracji wybujalych ze skromnej gleby witrazu w kosciele w Meseglise, wyobraznia nie poddaje sie i wnet podnosi sie znow, by snuc dalej swe barwne basnie na watlej kanwie rzeczywistosci.W strone Guermantes pokazuje zblizenie sie bohatera do tego kregu: zamieszkanie w Paryzu w czesci palacu de Guermantes, zaciesnienie przyjazni z Robertem de Saint-Loup, udzial w zyciu towarzyskim w salonie pani Villeparisis, oczarowanie ksiezna Oriana de Guermantes, wreszcie dalsze spotkania z tajemniczym hrabia de Charlus. Proust pokazuje z wdziekiem motywacje, mechanizm i niezlomny wysilek tworczy snobizmu; ironiczny dystans zmienia sie w fascynacje i odwrotnie; coz ze zdemaskowane zostaja obiekty, wokol ktorych osnute byly kunsztowne skojarzenia? Najwazniejsza jest tkanka wspomnienia.