Найти книгу: "Basnie dla mlodszych i starszych: Czerwony Kapturek"

Guido Gozzano jest w historii literatury wloskiej znany przede wszystkim jako poeta. Niewielu zas wie, ze byl takze autorem basni i opowiastek, napisanych w latach 1909–1914 z mysla o najmlodszych czytelnikach i opublikowanych najpierw na lamach czasopism „Corriere dei piccoli” („Kurier dzieciecy”) i „Adolescenza” („Mlodosc”).Srebrna zajeczyca i inne basnie to wybor 18 basni, wsrod ktorych Czytelnicy znajda historie o ksiezniczce Nazzarenie, uwiezionej w ciele tytulowej srebrnej zajeczycy; o niemozliwej milosci Pierwiosnka i ksiezniczki Sniezynki czy o zaczarowanej tanczacej, spiewajacej i grajacej wodzie, ktora pomoze zdjac urok z krola, ojca trzech pieknych ksiezniczek zamienionych w wieprze. Szesc z nich zostalo zilustrowanych przez Adama Kolakowskiego – to pierwsza ksiazka z ilustracjami udostepniona na Wolnych Lekturach.

Historie Czerwonego Kapturka znamy wszyscy w przeroznych wersjach. Opowiesc o dziewczynce w czerwonej czapeczce i wilku ma sredniowieczne korzenie, a juz w koncu XVII w. ukazala sie w zbiorze basni spisanych przez Charles'a Perraulta (1628–1703). Bracia Wilhelm i Jacob Grimmowie (1786–1859 i 1785–1863) uzupelnili ja o szczesliwe (nie dla wilka!) zakonczenie.Basn ma charakter moralizatorski, zostala skomponowana tak, by przestrzegac dziewczynki i mlode kobiety przed wdawaniem sie w rozmowe z nieznajomym, ktory moze przeciez zywic bardzo niecne zamiary… Bohaterke ukazuje jako osobe sympatyczna, ale naiwna, ktora nie rozpoznaje w wilku potwora i daje sie namowic na niewinne przeciez, a tak brzemienne w skutki zrywanie kwiatkow. Co by sie z nia stalo, gdyby nie interwencja mlodego mysliwego?Na pocieszenie warto wspomniec, ze w innych wersjach tej historii Czerwonemu Kapturkowi udaje sie przechytrzyc wilka i sama ratuje sie z opresji.